عرضه سکه اولیه

به نظر می رسد که گروهی از افراد می توانند یک ابتکار را تأمین مالی کنند،

اما همه آنها (از لحاظ مالی یا تصمیمی) به ابتکار عمل مرتبط هستند،

این به لطف ICOهای ارزهای دیجیتال امکان پذیر است.

ICO ابزاری است که همه اینها و بیشتر را بدون بوروکراسی اداری و قانونی معمول که کانال‌های تامین مالی سنتی مستلزم آن است ممکن می‌سازد.

در این فصل جدید و کامل به دنیای ICOهای ارزهای دیجیتال می پردازیم.

این نوع جدیدی از تامین مالی جمعی است که با فناوری بلاک چین همراه است.

گزینه ای که کل کره زمین و دنیای ارزهای دیجیتال را متحول می کند و مزایایی بیش از ۵۰۰۰۰ درصد در برخی از ICOهای ارزهای دیجیتال دارد.

انقلاب مالی که تقریباً بدون اینکه متوجه آن باشیم،

رخ داده است.

یک ICO (که حروف اول آن به معنای “Initial Coin Offering” به انگلیسی: “Initial Coin Offering” است)

به دنبال تامین مالی یک ابتکار با انتشار ارز در فناوری بلاک چین، ارزهای دیجیتال است.

این ارزهای رمزپایه،

مانند سایر ارزهای موجود،

به صورت آزاد قابل مبادله هستند.

همچنین می توان آن را آزادانه خرید و فروش کرد.

و این بازار (مردم) هستند که قیمت خود را بر اساس عرضه و تقاضا تعیین می کنند.

این اجازه می دهد که اگر با یک قیمت بخرید و با قیمت بالاتر بفروشید،

می توانید مزایایی ایجاد کنید.

بیایید در مورد Financing 1.0 صحبت کنیم.

هر ابتکاری اگر بخواهد عملی شود نیاز به یک سری منابع مالی دارد.

ایجاد یک اتفاق همیشه منوط به یک سری هزینه است، چه بیشتر یا کمتر.

به طور سنتی، در غیاب منابع شخصی، این هزینه ها به یکی از سه روش (یا ترکیبی از آنها) تامین می شود:

Sale of shares

Debt (Loans)

Grant

تامین مالی برای فروش سهام یکی از پرکاربردترین گزینه های سنتی است.

چه به صورت خصوصی (با خانواده، دوستان یا سرمایه گذاران حرفه ای) یا از طریق یک پیشنهاد عمومی از طریق IPO (در اسپانیایی OPV، پیشنهاد فروش عمومی).

در این گزینه،

هر کسی که بخواهد ابتکاری را آغاز کند،

می‌تواند افراد دیگر را به خرید بخشی از شرکت خود از طریق سهام وادار کند.

در ویکی‌پدیا مفهوم زیر را به ما پیشنهاد می‌کنیم:

پیشنهاد فروش عمومی (OPV)،

عملیاتی است که از طریق بازار سهام انجام می‌شود و از طریق آن یک مناقصه‌گزار برخی از دارایی‌های مالی یک شرکت یا جامعه را برای فروش قرار می‌دهد.

بنابراین یک شرکت می تواند به عنوان مثال،

۱۰۰۰ سهم را که در لحظه اولیه با قیمت خریداری می شود، انتخاب کند. با این کار این شرکت با فروش آن هزار سهم خود را تامین مالی کرده است.

این سهام نشان دهنده مشارکت شرکت و در نتیجه منافع آن است.

اگر شرکت خوب عمل کند و درآمد بیشتری کسب کند، طبیعی است که سهام آن به مرور زمان افزایش یابد.

به این ترتیب سهام سود سهام ایجاد می کند،

یعنی شرکت به طور دوره ای بخشی از سود خود را به هرکسی که سهامش را دارد می دهد.

به این دو دلیل،

افرادی علاقه مند به خرید سهام با قیمتی بالاتر از قیمت اولیه خواهند بود. متعاقباً،

هر کسی که هر یک از این سهام را خریداری کرده باشد، می‌تواند آنها را با پول به سایر خریداران علاقه‌مند مبادله کند.

اگر در این بورس به قیمتی بالاتر از قیمت خرید بفروشید، مزایایی خواهید داشت.

تامین مالی بدهی

این نوع تامین مالی شامل استقراض پول است.

از هر کسی که می تواند به شما پول قرض دهد می توان وام درخواست کرد:

افراد یا شرکت ها، نهادهای مالی و حتی مؤسسات دولتی و غیره.

رایج ترین طرح به شرح زیر است:

آنها مقدار X پول را به شما قرض می دهند تا آن را در سال Y بازپرداخت کنید و سود Z٪ را پرداخت کنید. آن بهره سودی است که وام دهنده می گیرد.

این نوع تامین مالی شامل استقراض پول است.

از هر کسی که می تواند به شما پول قرض دهد می توان وام درخواست کرد:

افراد یا شرکت ها، نهادهای مالی و حتی مؤسسات دولتی و غیره. رایج ترین طرح به شرح زیر است:

آنها مقدار X پول را به شما قرض می دهند تا آن را در سال Y بازپرداخت کنید و سود Z٪ را پرداخت کنید. آن بهره سودی است که وام دهنده می گیرد.

این شکل از تامین مالی به شما امکان می دهد در آن زمان سهام شرکت خود را ندهید.

با این کار، تامین مالی به دست آمد که به شما امکان می دهد محصول خود را برای ارزش گذاری مجدد شرکت توسعه دهید.

به عبارت دیگر همه سهام را تجدید ارزش کنید.

کمک های مالی

کمک های مالی ممکن است با وام همراه باشد یا نباشد.

آنها اغلب توسط سازمان های دولتی تحویل داده می شوند و مشمول بازپرداخت پول نیستند.

در یک کمک مالی،

شما هیچ سهامی را در شرکت خود تحویل نمی دهید.

The Financing 2.0 Revolution

با این حال، یکی از مشکلات اصلی شرکت‌ها در زمان عرضه عمومی، خواسته‌های عظیمی است که باید برآورده کنند.

به همین دلیل است که چند سال پیش شکل جدیدی ظاهر شد که به عنوان تامین مالی جمعی شناخته می شود.

تامین مالی جمعی راهی برای به دست آوردن پول (یا گاهی منابع دیگر) از طریق شبکه ای از افراد است. یک پنجره زمانی تعریف می شود (معمولا یک ماه) و در این دوره زمانی است که

چشم جمع آوری خواهد شد این پول باید برای تامین مالی پروژه استفاده شود،

اما هیچ چیز تضمین نمی کند که این پروژه خواهد بود.

وب سایت های بیشتری وجود دارد که به سرمایه گذاری جمعی اختصاص داده شده است.

این به این دلیل است که اینترنت به افراد در سراسر جهان اجازه می دهد تا در صورت علاقه به پروژه ای کمک مالی کنند.

علیرغم داشتن انواع مختلف سرمایه گذاری جمعی (اهدا، پاداش، اقدامات، وام ها، حق امتیاز…) طبیعی است که به دلیل بوروکراسی و هزینه ها،

سرمایه گذاری ها صرفاً به عنوان کمک مالی تلقی می شوند به امید دریافت تخفیف،

شناسایی یا هدیه از طرف دیگری.

Funding 3.0: به ICO ها خوش آمدید

با وجود اینکه یک ICO به همین شکل خوانده می شود،

هیچ ارتباطی با کمک های مالی ICO که در اسپانیا از دولت به کارآفرینان و شرکت ها داده می شود، ندارد.

این فقط یک تصادف محض است.

یک ICO در دنیای بلاک چین است و از طریق فروش یک ارز دیجیتال تامین مالی می کند.

نام از Initial Coin Offering  ارائه شده است.

ICO ها تامین مالی ایده ها را دموکراتیک می کنند.

این با اجازه دادن به هر کسی در این سیاره برای تامین مالی یک ایده در چند ثانیه.

در نتیجه، فرد دارایی دیجیتالی راحت برای مدیریت و تاکید بر ایده جهانی بدون مرز به دست می آورد.

ICO به معنای ایجاد یک ارز دیجیتال نیست.

نه به معنای پیش از انتشار یا انتشار آن است و نه به معنای ایجاد قرارداد هوشمند یا سکه رنگی.

همه اینها بی تفاوت هستند و ممکن است با یک ICO همزیستی داشته باشند یا نداشته باشند.

ICO فرآیندی است که توسط آن یک ارز دیجیتال در مراحل اولیه توسعه چیزی توزیع می شود (معمولاً شارژ می شود).

رمزارز مذکور ممکن است در پروژه مورد استفاده قرار گیرد و با این کار،

هدف تامین مالی توسعه مذکور محقق می شود.

انفجار ICOهای ارزهای دیجیتال و دیگر پروژه‌های بلاک چین، به‌طوری‌که سرمایه‌گذاری توسط شرکت‌هایشان از سرمایه‌گذاری سنتی

جمع‌آوری‌شده از همه استارت‌آپ‌ها فراتر رفت.

تولد ICOهای ارزهای دیجیتال

از زمان تولد بیت کوین،

بسیاری از ارزهای دیجیتال ظاهر شده اند (در حال حاضر ده ها هزار ارز وجود دارد).

اما نحوه ظهور آنها به طور قابل توجهی از یکی به دیگری متفاوت است.

به طور کلی،

از سال ۲۰۰۹ (سال فعالیت بیت کوین) تا سال ۲۰۱۴، طبیعی بود که ارزهای دیجیتال جدید بر اساس یک موضوع مرتبط با الگوریتم باشد.

به عنوان مثال،

الگوریتم PoW (اثبات کار) o PoS (اثبات سهام).

در این مرحله، PoW معمولی ترین فرمت است که توسط بیت کوین و عملا اکثر ارزهای دیجیتال موجود استفاده می شود.

ارزهای رمزپایه مبتنی بر PoW / PoS امکان توزیع دموکراتیک کل ارزهای رمزپایه استخراج شده و در طول دوره توزیع را فراهم می‌کنند.

صرف نظر از مزایا و معایب هر الگوریتم، واقعیت این است که در این الگوریتم‌ها هیچ نهاد مرکزی سکه‌های جدید را صادر نمی‌کند،

در صورتی که استخراج شده است.

این به لطف برنامه ای با قوانین واضح برای همه است که به سکه ها امکان استخراج،

صادر نشدن و رقابت برای آن را می دهد.

اما این قرار بود تغییر کند، البته به تدریج. در سال ۲۰۱۳، اولین ابتکارات ظاهر شد که،

قبل از انتشار نرم افزار ارز دیجیتال، مروج/توسعه دهندگان آن را از قبل به صورت خصوصی استخراج کردند.

یکی از راه های تامین مالی پس از آن.

آنها به عنوان سکه های از پیش استخراج شده شناخته شدند.

در این مدل بخشی از سکه ها را برای بعد نگه می داشتند.

به این ترتیب، پس از عرضه ارز، می‌توانستند آن‌ها را بفروشند و سرمایه‌گذاری قبلی خود را پس بگیرند و در مواقعی ثروتمند شوند. این نوع اعمال با انتقاد شدید جامعه همراه بود.

این به این دلیل بود که آنها با مدل های ناعادلانه مبتنی بر محیط های محروم همراه بودند.

در سال ۲۰۱۴ Ethereum ظاهر شد و آنها نه تنها قصد داشتند فناوری بلاک چین را بازتعریف کنند،

بلکه تامین مالی سنتی را نیز تعریف کردند.

اتریوم کارهای زیر را انجام داد:

آنها سکه را از قبل استخراج کردند. این به این دلیل است که این پروژه تا یک سال بعد به بهره برداری نمی رسد.

آنها به جای پس انداز آنها، این سکه ها را برای فروش گذاشتند تا بتوانند هزینه کار بعدی را تامین کنند.

اگرچه آنها اولین کسانی نبودند که سعی کردند ارزهای دیجیتال خود را بفروشند،

یکی از اولین ICOهای ارزهای دیجیتال به تازگی متولد شده بود.

با این اقدام اتریوم توانست نزدیک به ۱۹ میلیون دلار بیت کوین به دست آورد.

در آن سال‌ها، ارزهای دیجیتال جدید از ارزهای رمزنگاری‌شده با تولید مبتنی بر رقابت،

به سکه‌هایی با مدلی تبدیل شدند که مروجین یک پروژه،

قبل از اینکه کسی بتواند با آن‌ها رقابت کند، ارزهای دیجیتالی را که با مزیت استخراج کرده بودند، فروختند.

انفجار ICO

اما یک تغییر جدید آمد.

در سال ۲۰۱۵، اتریوم نرم افزار کاربردی خود را در شبکه بلاک چین عمومی منتشر کرد.

از دست اتریوم، قراردادهای هوشمند و ICOهای ارزهای دیجیتال به مد دنیای بلاک چین تبدیل شدند.

 ایکومانیا متولد شد.

قراردادهای هوشمند اتریوم یا سکه های رنگی بر روی بیت کوین، امکان ایجاد ارزهای دیجیتال جدید را بر روی ارزهای دیجیتال موجود فراهم کرده است.

یعنی در بلاک چین هایی مانند بیت کوین یا اتریوم، ارزهای جدیدی ایجاد می شود.

برای انجام این کار، تمامی زیرساخت ها، امنیت، شفافیت، سرعت و حریم خصوصی ارزهای جدید به این شبکه ها واگذار می شود.

به لطف این، نیازی به ایجاد یک ارز دیجیتال جدید با گره‌ها، بلاک چین و استخراج‌کنندگان آن نبود.

حقیقت این است که این ارزهای دیجیتال جدید روی یک زنجیره موجود کار می‌کنند و همه چیز حل شده است.

آنها همچنین به شخصی اجازه دادند تا تمام میلیون‌ها ارز رمزپایه مورد نظر خود را در یک ثانیه صادر کند.

همه اینها با کلیک یک دکمه، بدون دوره های طولانی از قبل از اتمام.

ادغام کریپتواکتیو

تا سال ۲۰۱۴ تقریباً تمام ارزهای رمزپایه ظاهر شده،

ارزهایی بودند که سعی در تقلید از بیت کوین داشتند یا تغییرات عمده ای در سطح پروتکل ایجاد کردند.

هیچ کس به فکر ایجاد یک ارز دیجیتال جدید نبود تا تنها استفاده از آن روش پرداخت در یک وب سایت یا برنامه باشد، در یک محیط بسیار محدود.

اما انقلاب ارزهای دیجیتال ICO همه چیز را تغییر داد.

اکنون ارزهای دیجیتال برای هر چیزی ساخته شده اند.

این باعث شد تا بیش از هر زمان دیگری مشخص شود که ارزهای دیجیتال می توانند به عنوان دارایی های دیجیتال تلقی شوند.

به عبارت دیگر،

رمزنگاری فعال باشید: توکن هایی که نشان دهنده یک مقدار هستند و می توانند با سرعت نور با امنیت و سهولت یک ارز رمزنگاری شده جریان داشته باشند.

ما تولد و استقبال از اینترنت ارزش را به صورت اول شخص به طور واضح مشاهده می کردیم.

با این نوع توکن ها، هر ایده ای می تواند از این تکنیک برای تامین مالی راحت خود استفاده کند.

برای مثال، تمام این موارد، توکنی است که به شما امکان می دهد خدمات خاصی را در کاربردهای آینده ایده مورد نظر به شما ارائه دهد.

موارد استفاده ای که این تکنیک انجام داده است متنوع است و خلاقیت متوقف نمی شود.

با این مواد، تشویق می‌شود که مشابه اقدامات انجام شده، هر چه خدماتی که این ارز دیجیتال جدید به آن مرتبط است تقاضای بیشتری داشته باشد یا ویژگی‌های بهتری داشته باشد، قیمت آن به دلیل تقاضا افزایش می‌یابد.

همانطور که در فصل اختصاص داده شده به قراردادهای هوشمند توضیح دادیم، افراد، شرکت ها و همچنین سایر قراردادهای هوشمند یا حتی ماشین ها می توانند با یک قرارداد هوشمند تعامل داشته باشند.

و ICOهای ارزهای دیجیتال بر اساس قراردادهای هوشمند ایجاد می شوند.

قبلاً به آن فکر کرده اید، درست است؟

این ماشین‌ها حتی می‌توانند ICOهای ارزهای دیجیتال را راه‌اندازی کنند که ماشین‌های دیگر تامین مالی می‌کنند.

این سناریوها ممکن است، و احتمالاً در کمترین زمان عادی خواهند شد.

نحوه عملکرد ICOها در ارزهای دیجیتال

همانطور که دیدیم،

هر کسی می تواند یک ICO ارز دیجیتال ایجاد کند.

تعداد معینی توکن صادر می شود و تمام یا بخشی از آنها برای فروش گذاشته می شود.

ICOها اغلب دارای حداقل و حداکثر مجموعه هستند.

به عنوان مثال در مورد حداقل، اگر حداقل پولی که باید توسط ICO جمع آوری شود در یک تاریخ به دست نیامد، ICO لغو می شود و پول به سرمایه گذاران باز می گردد.

این شرایط در صورت وجود به صورت کد در قرارداد هوشمند منعکس خواهد شد.

اگر ICO موفقیت آمیز باشد،

از نظر تئوری پول برای توسعه پروژه مرتبط استفاده خواهد شد.

و سرمایه گذاران انتظار دارند اجرای آن مثبت باشد و افراد بیشتری را که مایل به خرید چنین توکن هایی هستند جذب کند.

با این کار ارزش توکن ها به دلیل شرایط محدود و مدلی مبتنی بر عرضه و تقاضا افزایش می یابد.

علاوه بر این، ICOهای مبتنی بر اثبات سهام (PoS) می‌توانند به صورت دوره‌ای درصد کمی از ارزهای دیجیتال را به سرمایه‌گذارانی که آن‌ها را دارند، بدهند.

تفاوت با اعمال

همانطور که در بخش مربوطه خواهیم دید، تفاوت اصلی در حال حاضر در سطح قانونی است، اما جدای از آن تفاوت های مهم دیگری نیز وجود دارد:

برای شرکت در IPO، دولت ها ملزم به میلیاردر شدن هستند (معمولاً باید بیش از ۱۰۰.۰۰۰.۰۰۰ دلار داشته باشند) بنابراین افراد بسیار کمی می توانند در IPO ها شرکت کنند (اگرچه زمانی که هر IPO عمومی شد، شخص می تواند این سهام را خریداری کند).

در مقابل، در یک ICO ارز دیجیتال، معمولا حداقل مقدار وجود ندارد.

و اگر وجود داشته باشد، به ندرت پیش می آید که این مبلغ بیشتر از ۱۰۰ یورو باشد.

تفاوت دیگر از نظر سلامت اقتصادی شرکت است:

برای اینکه یک شرکت سهام بگیرد باید حسابرسی شود و معیارهای درخواستی دولت را داشته باشد که معمولاً بسیار بالا خواهد بود.

در عوض در یک ICO ارز دیجیتال، هر شرکت یا شهروند عادی می تواند شرکت کند.

این برای شخصی که ICO را انجام می دهد خوب است اما برای سرمایه گذاران خطرناک است اگر شخصی که ICO را انجام می دهد ایده ای داشته باشد که نمی داند چگونه باید آن را توسعه دهد یا به سادگی فردی که این کار را انجام می دهد برای کلاهبرداری انجام می دهد.

مربوط به این آخرین نکته حمایتی است که سرمایه گذاران دارند.

یک دولت به نحوی از سرمایه گذارانی که سهام می خرند، اما نه از سرمایه گذارانی که در یک ICO کریپتو شرکت می کنند، حمایت می کند.

و در نهایت به رسمیت شناختن آنچه توسط دولت ها خریداری می شود وجود دارد.

این سهام به‌عنوان محصول مالی دارایی خصوصی شناخته می‌شوند، ارزهای دیجیتال در حال حاضر در اکثر کشورها نیستند،

بنابراین اگر آنها ارزهای دیجیتال را سرقت کنند، اقدام قانونی دشوارتر خواهد بود.

راه اندازی یک ICO

شما یک شرکت (یا فردی) هستید که ایده ای در ذهن دارید که فکر می کنید می تواند برای جهان مفید و مفید باشد، اما برای توسعه آن به پول زیادی نیاز دارید.

چه کاری می توانی انجام بدهی؟.

با فناوری بلاک چین می توانید راهی برای تامین مالی باز کنید.

در زیر خیلی سطحی نحوه انجام آن را توضیح می دهیم:

ایجاد یک کاغذ سفید:

سندی که با جزئیات توضیح می دهد که چه کاری می خواهید انجام دهید.

برای جلب علاقه و قانع شدن کافی است.

شما تیمی را برای پیشبرد این ایده تشکیل دادید.

یک صفحه وب توضیحی ایجاد کنید.

شما تبلیغات و تبلیغات زیادی انجام می دهید و نظر اینفلوئنسرها را می خرید.

شما یک قرارداد هوشمند برنامه ریزی می کنید که توکن را مدیریت می کند.

بهتر است از یک ERC20 استاندارد استفاده کنید که ادغام با صرافی ها را تسهیل می کند.

کلاهبرداری در ICOهای ارزهای دیجیتال

اما تمام چیزی که می درخشد طلا نیست،

و حتی کمتر در ICOها.

به نظر می رسد که با کار بر روی یک فناوری شفاف و انقلابی مانند بلاک چین، ICO ها عاری از کلاهبرداری هستند.

هیچ چیز نمی تواند دور از حقیقت باشد.

بیایید واقعی باشیم، ICOها اگر مملو از چیزهایی هستند، هرج و مرج هستند، همه جا وجود دارند.

علیرغم این واقعیت که فناوری اجازه می دهد تضمین های زیادی ارائه دهد، ناآگاهی سرمایه گذاران باعث می شود که وارد هر چیزی شوند که ادعا می شود ICO نامیده می شود،

معامله رمزی ارائه می دهند یا کلمه بلاک چین را در میان چراغ های نئون قرار می دهند.

چگونه با استفاده از ارزهای دیجیتال از کلاهبرداری ICO جلوگیری کنیم؟

آیا می خواهید در هر ارز دیجیتال سرمایه گذاری کنید؟

خوب عالیه اما امروز بیش از هر زمان دیگری بسیار مراقب باشید.

تبی در اطراف ICOهای ارزهای دیجیتال وجود دارد و «افراد بد» آن را می دانند.

این دستور العمل کامل است.

در حالی که در ابتدا فقط افرادی با دانش و توانایی مطالعه بالا در ICO ها شرکت می کردند و پروژه های با ارزش را به خوبی انتخاب می کردند،

اکنون ICO ها افرادی هستند که گاهی اوقات حتی به معنای واقعی کلمه نمی دانند چگونه کامپیوتر را روشن کنند.

با وجود این ها و ده ها ترفند دیگر، هیچ دستور العمل جادویی وجود ندارد که ما را از خلاص شدن ۱۰۰٪ از هر گونه کلاهبرداری در دنیای ICOهای ارزهای دیجیتال، فقط باهوش بودن باز دارد. هنگام دادن پول خود به افراد دیگر باید بسیار محتاط و انتقادی باشیم.