nLockTime چیست؟

یکی از جالب‌ترین ویژگی‌هایی که بیت‌کوین دارد،

قفل‌های زمانی یا قفل زمانی مانند nLockTime هستند.

این نوع عملکردها به کاربران اجازه می دهد تا لحظه دقیقی را که در آن تراکنش می تواند در شبکه تایید و تایید شود را تعریف کنند. کیفیتی که بیت کوین را به پول دیجیتال قابل برنامه ریزی تبدیل می کند.

مثلاً با اجرای قراردادهای هوشمند یا قراردادهای هوشمند.

همه اینها به لطف این واقعیت امکان پذیر است که بیت کوین دارای یک زبان برنامه نویسی قدرتمند به نام بیت کوین اسکریپت است.

بنابراین باید nLockTime یک قفل زمان مطلق در سطح تراکنش است.

این امکان تعریف لحظه ای را فراهم می کند که از آن زمان می توان یک تراکنش را تایید کرد و در یک بلوک معتبر از بلاک چین گنجانید.

یعنی nLockTime اولین زمانی را مشخص می کند که از آن می توان یک تراکنش را تایید و متعهد شد.

این نوع انسداد زمانی برای اجرای تراکنش های قابل برنامه ریزی در سیستم بیت کوین ضروری است.

آنها اجازه می دهند که پس از تعریف و تحقق شرایط مقرر در یک قرارداد،

معاملات را می توان به صورت خودکار و بدون واسطه انجام داد.

به همین ترتیب، nLockTime تنها قفل زمانی است که از زمان اجرای  اصلی بیت کوین،در هسته بیت کوین، وجود داشته است.

بنابراین این فیلد در هر تراکنش گنجانده شده است.

با این حال، در کلاینت‌ها و کیف پول‌های بیت‌کوین، فیلد nLockTime به‌طور پیش‌فرض با مقدار ۰ است.

بنابراین اگر این فیلد اصلاح نشود،

تراکنش‌ها می‌توانند در هر بلوک معتبر بلاک چین گنجانده شوند.

nLockTime چگونه کار می کند؟

قفل زمانی nLockTime حداقل فاصله زمانی را تعیین می کند تا بتوان یک تراکنش را اعتبارسنجی کرد و در یک بلوک گنجاند.

بنابراین این تابع به منظور جلوگیری از استخراج تراکنش قبل از رسیدن به زمان تعیین شده در قفل تعیین شده پیاده سازی و استفاده می شود.

و در غیر این صورت، شبکه به سادگی تراکنش مذکور را باطل می کند و از پردازش آن اجتناب می کند.

در کلاینت اصلی بیت کوین، این قفل فقط اجازه می داد شرایط مسدودسازی را بر اساس ارتفاع بلوک تنظیم کنید.

بنابراین،

گره‌های شبکه نمی‌توانند تراکنش‌های nLockTime را تا زمانی که به حداقل ارتفاع بلوک تعیین‌شده در قفل برسند، شامل شوند.

بعداً، nLockTime طوری تنظیم شد که شرایط مسدودسازی مبتنی بر زمان را بتوان برای تراکنش های بیت کوین اعمال کرد.

که در حال حاضر بر اساس نیمه وقت گذشته و نه در مهر زمانی خود بلوک عمل می کنند.

بنابراین nLockTime مستلزم آن است که یک بازه زمانی مشخص یا ارتفاع بلوک مشخصی برای اعتبارسنجی تراکنش به دست آید.

به نوبه خود،

در nLockTime قفل به عنوان یک عدد صحیح ۳۲ بیتی نشان داده می شود،

جایی که:

اگر nLockTime کمتر از ۵۰۰.۰۰۰.۰۰۰ باشد، به عنوان قفل زمانی بر اساس ارتفاع بلوک درک می شود.

در جایی که تنها زمانی که این ارتفاع بلوک به دست آمده یا از آن فراتر رود، تراکنش را می توان در یک بلوک معتبر تأیید کرد.

اگر nLockTime بزرگتر از ۵۰۰.۰۰۰.۰۰۰ باشد، به عنوان یک قفل زمان مبتنی بر زمان درک می شود که در زمان یونیکس اندازه گیری می شود.

در جایی که تنها زمانی که این مهر زمانی برابر یا بیشتر شود، تراکنش را می توان در یک بلوک معتبر تأیید کرد.

به همین ترتیب، nLockTime اجازه می دهد تا یک تراکنش تا ۹.۵۰۰ سال مسدود شود،

زمانی که یک بلوک زمانی بر اساس ارتفاع بلوک باشد.

در حالی که برای قفل‌های مبتنی بر بازه زمانی، nLockTime می‌تواند یک قفل را تا ۲.۱۰۶ سال تنظیم کند.

پیاده سازی nLockTime

از آنجایی که nLockTime تنها زمانی اجازه می دهد که یک تراکنش واکشی شده و به یک بلوک معتبر اضافه شود که ارتفاع یا زمان تعیین شده بلوک رسیده یا از آن فراتر رود،

از این قفل برای تنظیم و زمان بندی تراکنش هایی استفاده می شود که فقط در آینده انجام می شوند.

بنابراین برای ایجاد قراردادهای هوشمند بسیار مفید است.

ویژگی nLockTime این امکان را به شما می دهد که اگر هر یک از طرفین درگیر در قرارداد رعایت نکردند،

تراکنش های برنامه ریزی شده را می توان تغییر یا اصلاح کرد،

قبل از سپری شدن زمان محدود یا رسیدن به ارتفاع بلوک و انجام تراکنش ها.

اگر هر اتفاقی، پیش‌فرض یا فقط یکی از طرفین تصمیم به تغییر عقیده خود بگیرد، می‌توان یک تراکنش جدید بدون مسدود کردن ایجاد کرد تا تراکنشی را که دارای زمان مسدود شدن است باطل کند.

تا زمانی که همان خروجی هایی که به عنوان ورودی استفاده می شوند به عنوان ورودی در تراکنش با مجموعه قفل nLockTime استفاده می شوند.

بنابراین، تراکنش جدید ایجاد شده، از آنجایی که زمان مسدودسازی مشخصی ندارد، بلافاصله پس از ایجاد، در هر یک از بلوک های زیر تأیید و تأیید می شود.

قراردادهای هوشمند یا کانال های پرداخت بدون اعتماد

از طرف دیگر، از طریق nLockTime می توانید کانال های پرداخت ایجاد کنید که به اعتماد یا اشخاص ثالث نیاز ندارند.

به عنوان مثال، اگر یک آدرس ۲/۲ چند امضایی که در آن بیت کوین ها برای پرداخت تدریجی به یکی از طرفین درگیر در آن سپرده می شود،

هر دو طرف یکی از کلیدهای آدرس را در اختیار خواهند داشت.

کاربر A، قبل از واریز بیت‌کوین به آدرس چند امضایی که کاربر B با آن پرداخت خواهد شد،

می‌تواند یک تراکنش nLockTime را در ارتفاع بلوک مشخص تنظیم کند یا مهر زمانی را تعیین کند.

سپس کاربر A یکی از کلیدها را در اختیار خواهد داشت و کاربر B کلید دیگر آدرس را در اختیار خواهد داشت.

بنابراین، کاربر A می‌تواند زمانی که می‌خواهد پرداختی انجام دهد، تراکنش را امضا کند.

پرداخت به کاربر B; قرار دادن بیت کوین ها در خروجی که نیاز به امضای هر دو طرف (کاربر A و کاربر B) دارد، اما آن را به شبکه منتقل نمی کند.

با استفاده از هش این تراکنش اول، کاربر B یک تراکنش دوم ایجاد می کند که اولین تراکنش را خرج می کند و بیت کوین ها را از طریق آدرس چند امضایی به کاربر A برمی گرداند.

در این مرحله، از آنجایی که هر دو طرف باید امضا کنند، معامله نمی تواند تکمیل شود. بنابراین هیچ یک از طرفین نمی توانند بیت کوین ها را خرج کنند.

از آنجایی که فیلد nLockTime با ارتفاع بلوک یا مهر زمانی تعریف شده است،

تراکنش را می توان به کاربر A برگرداند. این در صورتی که شرایط قرارداد برآورده نشده باشد و معامله توسط هر دو طرف مطابق با نیاز امضا نشود.

بنابراین، در صورتی که طرف دیگر کار را انجام ندهد یا به اشتباه عمل نکند، پس از سپری شدن محاصره تعریف شده، سپرده انجام شده قابل بازیابی است.