در بلاک چین بیت کوین ، هر بلاک از طریق سیستم اثبات کار (PoW) تولید می شود ، زمانی که یک کامپیوتر (یا مجموعه ای از آنها) مشکل یا معما را به طور خودکار توسط شبکه حل می کند.
بیت کوین ده ها تراکنش در ثانیه دارد. اعتبار سنجی هر یک از این عملیات به صورت جداگانه کاملا غیرقابل اجرا خواهد بود و فرآیندی طولانی و خسته کننده خواهد بود.
بنابراین ایجاد بلاک ها از طریق استخراج بیت کوین ابداع شد که به تمام اطلاعات یک بلاک از طریق هش ارجاع داده شده و آن را قابل مدیریت تر و در نتیجه کارآمدتر می کند.
ساختار اساسی یک بلاک یک هدر با داده های بلاک قبلی و برخی از داده های مربوط به تراکنش هایی است که کاربران انجام داده اند. همچنین داده های دیگری مانند مهر زمانی و nonce را اضافه می کند .
با تمام تراکنشها، یک زیرساخت مرکزی به نام merkle tree ایجاد میشود که خلاصهای از تمام تراکنشهای موجود در بلاک را فرض میکند و در نتیجه یک Merkle Root ایجاد میشود، که همان چیزی است که در بلاک برای ارجاع به همه تراکنشها اضافه میشود.
به عنوان یک قیاس تکراری، بلاک چین معمولاً شبیه مفهوم لجر (دفتر کل یا حسابداری) است.
به دنبال این شباهت، اگر یک شبکه بلاک چین یک دفتر کل باشد، هر بلاک هر یک از صفحاتی است که آن را تشکیل می دهد و تمام تراکنش های انجام شده در شبکه در آن ثبت می شود.
این بلاک ها معمولا شرایط اضافی متفاوتی دارند. حداکثر اندازه هر بلاک تنظیم شده است. که می تواند به ساختار بلاک چین بستگی داشته باشد و همچنین مشخص می شود که هر چند وقت یکبار یک بلاک جدید ایجاد می شود. در اینجا ما به عنوان نمونه بیت کوین و سه فورک مهم آن را به شما معرفی می کنیم:
- بیت کوین (BTC) : ۱ مگابایت بلاک در هر ۱۰ دقیقه.
- فورک بیت کوین کش (BCH) : ۸ مگابایت بلاک در هر ۱۰ دقیقه
- بیت کوین گلد (BTG): 1 مگابایت بلاک در هر ۱۰ دقیقه
- بیت کوین خصوصی (BTCP): 2 مگابایت بلاک هر ۲.۵ دقیقه
