ما معمولاً در مورد بیت کوین به عنوان یک ارز می شنویم که در ارتباط با فناوری پشتیبانی کننده از عملیات آن (بلاک چین) به شما امکان می دهد پول را سریع، آسان و اقتصادی ارسال کنید. چیزی فراتر از واقعیت نیست،
این فناوری کاربردهای دیگری نیز دارد.
برای مثال، میتوانیم از قراردادهای هوشمند برای تعدیل تراکنشها بر اساس سطوح اعتماد طرفهای درگیر استفاده کنیم.
معمولاً سیستم هایی مانند PayPal از نوع سیستم های سرویس escrow استفاده می کنند.
این به شما کمک می کند تا با مشکل اعتماد بین عوامل درگیر در معامله مقابله کنید.
برای این کار، یک واسطه که کنترل کاملی بر معامله دارد، با اعمال نقش داور، از رفتارهای مخرب جلوگیری می کند.
با این حال،
برای دیدن سیستم های مبتنی بر یک واسطه قابل اعتماد، مجبور نیستیم به سراغ شرکت های بزرگ یا سیستم های پیچیده ای برویم که بر اساس استانداردهای امنیتی بالا توسعه یافته اند.
در عوض، ما میتوانیم تعداد زیادی از سیستمها را در زندگی روزمره خود بیابیم که بتوانیم آنها را مشاهده کنیم.
بیایید یک لحظه تصور کنیم که برای خرید نوشابه به یک دستگاه فروش خودکار می رویم.
این قراردادی است که در آن ما پول نقد (۱ یورو) را با یک کالا (نوشابه) مبادله می کنیم.
دستگاه مسئول بررسی اعتبار وجوه وارد شده است.
همه اینها به لطف هزینه های نرم افزاری است.
که وظیفه تایید فرآیند را بر عهده دارد.
این نرم افزار مسئول تایید یا لغو تراکنش است.
با وجود این، ممکن است دستگاه از کار بیفتد و چون محصول گیر می کند،
نه کالا و نه پول خود را دریافت نمی کنیم.
اگر میخواهیم معامله را با یکی از اقوام یا شخصی که میشناسید،
که به او اعتماد داریم، انجام دهیم،
نیازی به استفاده از این نوع واسطههای مورد اعتماد نخواهیم داشت،
ما مستقیماً ۱ یورو برای نوشیدنی به شما میدهیم.
مزایای قراردادهای هوشمند
مزیت اصلی که استفاده از واسطه ها به ما می دهد سرعت است (در صورت اعتماد به آن واسطه، تراکنش آنی می شود) و همچنین بدیهی است که تکمیل الزامات امنیتی گاهی اوقات سطح عدم اطمینان کمتر است.
این یک عیب اصلی نیز دارد،
از دست دادن حریم خصوصی و گاهی اوقات، امنیت، اگر این واسطه مورد اعتماد به شکل مشکوکی عمل کند،
وجوه مشتریان خود را به خطر میاندازد،
مانند ورشکستگی و « corralito» از Mt.Gox (دستگاه فروش خودکاری که وجوه شما را نگه میدارد و خدماتی را به شما ارائه نمیکند)،
صرافیای که امکان مبادله پول فیات را با بیتکوین بدون نیاز به مبادلات رو در رو با اشخاص ثالث که ما انجام میدهیم.
فناوری بیت کوین (بلاک چین) و همچنین پروژه های دیگر مانند اتریوم، NXT یا ریپل، اجازه می دهد تا این روابط اعتماد غیرمتمرکز باشد.
ما از اعتماد به یک فرد، شرکت یا مؤسسه، به اعتماد به یک سیستم غیرمتمرکز، مستقل و توزیع شده با قوانین شفاف از پیش تعیین شده که هر کسی می تواند آن را بررسی کند و هیچ کس نمی تواند آن را تغییر دهد، رفتیم. به طور خلاصه اعتماد یک انسان را به یک رمز منتقل می کنیم.
این اجازه می دهد تا تعداد فرآیندها و عوامل درگیر در یک تراکنش را تا حد زیادی ساده کنید.
این خود پروتکل است که قرارداد را برای هر دو طرف تأیید و اجرا می کند، بدون اینکه نیازی به بند قراردادی امضا شده توسط آنها داشته باشد.
قراردادهای هوشمند چه ظرفیتی در بیت کوین می توانند ارائه دهند؟
یک مثال ساده از استفاده از این فناوری،
شرطبندی ۵ بیت کوین در مقابل شخص ثالث (میتواند یک دوست یا یک شرکت باشد) است که قیمت تسلا حداقل ۲.۵ درصد در ۴ هفته آینده افزایش خواهد یافت.
برای انجام این کار،
یک حساب خنثی ایجاد می کنیم که توسط یک قرارداد هوشمند کنترل می شود.
در این حساب هر یک از شرکت کنندگان شرط (قرارداد بدون بند امضا شده) باید ۵ بیت کوین ارسال کند.
پس از گذشت ۴ هفته،
قرارداد به طور خودکار میزان افزایش سهام تسلا را بررسی می کند.
برای این کار، گره هایی که به عنوان یک ثبت دارایی عمل می کنند،
این اطلاعات را که در قرارداد هوشمند برنامه ریزی شده است، تأیید می کنند.
پس از انجام فرآیند، همان قرارداد هوشمند خواهد بود که برنده ها را به صورت مستقل به حساب برنده واریز می کند.
این شبیه سازی چیزی نیست جز یک قرارداد آتی، یک عملیات معمولی و قابل دسترس برای هر کسی.
اما این یک نمایش واضح از پیاده سازی های اصلی ممکن برای قراردادهای هوشمند است.
با این حال، این توانایی های آن را محدود نمی کند.
ما میتوانیم این سیستم را روی سهام، شاخصها و اوراق قرضه در میان سایر ابزارهای مالی اعمال کنیم،
جایی که به بیتکوینها ویژگیهایی میدهیم.
نمونه ای از این نوع توابع را که قبلاً در سکه های رنگی معروف می بینیم.
