یکی از چالش های اصلی فناوری بلاک چین، ایجاد پروتکل های اجماع است.
بر این اساس، تولید بلوک ها، اعتبارسنجی، امنیت و مقیاس پذیری زنجیره بلوک اهمیت دارد.
به این دلیل که پروتکلهای قوی هستند و تقریباً برای انواع سناریوها طراحی شدهاند.
یکی از این پروتکلهای اجماع، اثبات سهام یا اثبات مشارکت تفویض شده (DPoS) است.
این برای حل موثر مشکلات مقیاس پذیری فناوری بلاک چین طراحی شده است.
در عین حال، در مقایسه با Proof of Work (PoW) سطح بالایی از امنیت و استحکام را تضمین می کند.
اما DPoS چیست؟
Delegated Proof of Stake یک پروتکل توافقی است که برای بلاک چین های بسیار مقیاس پذیر طراحی شده است.
این الگوریتم توسط دانیل لاریمر در سال ۲۰۱۴ ایجاد شد.
اجرای این پروتکل تحمل خطای بیزانسی (BFT) را ارائه می دهد.
این بدان معنی است که سطوح بالایی از امنیت را برای استفاده در بلاک چین های عمومی فراهم می کند.
علاوه بر این، مدل عملیاتی آن سطوح بالایی از مقیاس پذیری را تضمین می کند.
برای امکان پذیر ساختن این امر، همه شرکت کنندگان شبکه با رای دادن یک سری از “نمایندگان” را انتخاب می کنند.
پس از انتخاب، گروهی را تشکیل می دهند که اجازه می دهد پروتکل BFT پیاده سازی شود.
به این دلیل که کمیت آنها تعریف شده و محدود است و اعتماد نسبی به آنها وجود دارد.
نمایندگان چرخشی از رهبران را تعریف می کنند.
این بدان معنی است که هر نماینده یک نوبت در چرخش برای تولید یک بلوک دارد.
با تشکر از این اقدام، نماینده مذکور می تواند یک بلوک ایجاد کند و برای آن جایزه جمع کند.
اگر نماینده وقتی نوبتش می رسد در دسترس نباشد، باید منتظر نماینده جدید باشد.
قدرت رای هر یک از شرکت کنندگان در شبکه متناسب با مشارکت آنها در آن است.
این ویژگی بخشی از رابطه آن با پروتکل اجماع اثبات مشارکت است.
به منظور حمایت از تمرکززدایی، معمول است که شبکه های مبتنی بر DPoS به تصمیمات مربوط به عملکرد خود رأی دهند.
موضوعاتی مانند پاداش، تعداد نمایندگان، رفتار نسبت به شبکه فورک ها و موارد دیگر.
علاوه بر این اجازه می دهد که نمایندگان در صورت عدم رفتار مطابق انتظار جریمه شوند.
“هدف DPoS این است. قدرت را غیرمتمرکز کنید و مطمئن شوید که هیچ سانسوری در گنجاندن تراکنش ها در بلوک ها وجود ندارد. “
عملیات DPoS را می توان به یک فرآیند سه قسمتی تقسیم کرد که عبارتند از:
رای گیری نمایندگان
این نقطه شروع پروتکل DPoS است.
برای عملکرد آن، از سیستم رای گیری بلادرنگ استفاده می شود.
به همین دلیل گروهی از احزاب محدود و مورد اعتماد به نام «نمایندگان» ایجاد میشود.
فرآیند رأی گیری از الگوریتم های شهرت استفاده می کند.
علاوه بر این، تعداد توکن هایی که نمایندگان دارند در نظر گرفته می شود.
هرچه توکن های بیشتری داشته باشند، رای بیشتری می توانند دریافت کنند.
این به فرصت های بیشتری برای حضور در نمایندگان تبدیل می شود.
ایجاد بلوک
مرحله دوم DPoS به تولید بلوک ها مربوط می شود.
در این مرحله، نمایندگان این قدرت را دارند که بلاک هایی برای اضافه کردن به بلاک چین ایجاد کنند.
در این مرحله عملیات ساده است.
در طول چرخه تولید، هر نماینده توانایی ایجاد یک بلوک را دارد.
پس از تولید، ظرفیت تولید به نماینده دیگری منتقل می شود و به همین ترتیب تا زمانی که چرخه کامل شود.
در طول تولید، تراکنش ها را می توان تایید یا رد کرد.
برای هر بلوک ایجاد شده و تراکنش معتبر، نمایندگان یک انگیزه مالی دریافت می کنند.
رفتار نمایندگان ارسال شده در بلاک چین
این آخرین مرحله از عملیات پروتکل DPoS خواهد بود.
این امر به جامعه اجازه می دهد تا به طور مداوم فعالیت نمایندگان منتخب را بررسی کند.
اگر جامعه آنچه را که می بیند دوست نداشته باشد، می تواند یک نماینده را اخراج کند.
با این روش به دنبال کنترل عملکرد شبکه و جلوگیری از سوء استفاده است.
ویژگی های DPoS
DPoS یکی از مرتبط ترین مشکلات بلاک چین، مقیاس پذیری را حل می کند.
همه اینها بدون نیاز به استفاده از تجهیزات با قدرت بالا و مصرف انرژی بالا.
با این حال، برای رسیدن به این هدف، در تمرکززدایی قربانی میشود.
این به این دلیل است که پردازش بلوک به تعداد محدودی از نمایندگان بستگی دارد.
تحمل گسل بیزانسی (BFT) را ارائه می دهد. این بدان معناست که این پروتکل می تواند در بلاک چین های عمومی با خیال راحت استفاده شود.
این بر اساس یک سیستم رای گیری کار می کند که شهرت و مشارکت کاربران را در نظر می گیرد.
این قابلیت موازی سازی برای وظایف در شبکه را ارائه می دهد.
استفاده از منابع شبکه مانند پهنای باند، CPU و غیره را بهینه کنید.
TaPoS – معاملات به عنوان اثبات سهام
تراکنش های اثبات مشارکت (TaPoS) یکی از ویژگی های منحصر به فرد DPoS است.
این اجازه می دهد تا هر تراکنش در شبکه به صورت اختیاری شامل هش یک بلوک اخیر شود.
با این کار، امضاکننده معامله میتواند مطمئن باشد که معاملهاش نمیتواند در مورد دیگری اعمال شود.
این ویژگی از موقعیت های خرج مضاعف جلوگیری می کند.
علاوه بر این، استفاده از آن به تمام طرفین کمک می کند
