مزایای پیاده سازی P2SH
آدرس های چند امضایی
فعال سازی P2SH به شما امکان می دهد تا کاربران سیستم بیت کوین تراکنش ها را در آدرس های چند امضایی انجام دهند یا دریافت کنند.
در واقع،
این رایج ترین برنامه شناخته شده برای فرمت P2SH است.
زیرا آدرسهای با قالب P2SH برای پشتیبانی از مجموعهای از امضاها طراحی شدهاند که مساوی یا کمتر از تعداد کلیدهای خصوصی مرتبط یا مرتبط با آنها است. یعنی در یک آدرس چند امضایی که دارای ۳ کلید مرتبط است،
۳ کلید می توانند امضا کننده باشند یا در صورت عدم موفقیت فقط ۲ یا ۱ مورد از آنها.
علاوه بر این،
آدرسهای بیتکوینی که از فرمت P2SH استفاده میکنند،
به راحتی شناسایی میشوند،
زیرا با شماره ۳ شروع میشوند.
اما اگرچه اغلب برای ایجاد آدرسهای چند امضایی استفاده میشود،
همیشه به این معنی نیست که یک آدرس با این شماره شروع میشود که یک آدرس چندگانه است.
آدرس امضا آدرسی که با شماره ۳ شروع می شود همیشه یک آدرس P2SH خواهد بود،
اما همیشه یک آدرس چند امضایی نخواهد بود.
امنیت و حریم خصوصی
از طریق فرمت P2SH،
کاربر می تواند هر اسکریپتی را بدون اطلاع از شرایط هزینه ای که به آن اسکریپت مرتبط است، تامین مالی کند.
به عبارت دیگر،
کاربر می تواند اسکریپت های مرتبط با یک تراکنش را بدون داشتن اطلاعات جزئی یا کلی در مورد پیکربندی این شرایط یا دستورالعمل های امنیتی ارسال یا به اشتراک بگذارد.
بنابراین،
در صورت فرستنده بودن،
کاربر فقط باید تراکنش هایی را که می خواهد انجام دهد به آدرس P2SH ارسال کند.
نیازی نیست بدانید وجوهی که ارسال کرده اید چگونه خرج می شود.
در حالی که در مورد گیرنده یا گیرنده بودن،
کاربر باید شرایط هزینه های مربوط به آن تراکنش را بداند.
این می تواند بین نیاز به چند امضا،
رمز عبور یا موارد دیگر متفاوت باشد تا بتوانید به ارزهای دیجیتالی که برای شما ارسال شده است دسترسی پیدا کنید.
به همین ترتیب،
اگر اسکریپت مسدودکننده P2SH فقط حاوی یک هش از اسکریپت باشد،
نمیتوان فهمید که چه نوع اسکریپتی از آن هش آمده است.
غیرممکن کردن کاربر برای دانستن اینکه آیا یک تراکنش از یک آدرس خاص یا چند امضایی انجام می شود.
خروجی های خرج نشده کوچکتر
مانند تمام خروجی های مصرف نشده یا utxos بیت کوین در RAM گره ها ذخیره می شود،
ذخیره این فضای ذخیره سازی مهم است.
بنابراین،
با استفاده از اسکریپتهای مسدودکننده P2SH با توالیهای کوچکتر،
UTXOها به فضای کمتری برای ذخیرهسازی نیاز خواهند داشت و به گرهها اجازه میدهد تا از نظر محاسباتی کارآمدتر باشند
و به روشی چابک و شایسته در اعتبارسنجی تراکنشهای شبکه کار کنند.
نرخ کمیسیون پایین تر
از آنجایی که نرخهای کمیسیونی که در بیتکوین دریافت میشود به مبالغ منتقلشده مربوط نیست،
بلکه به اندازه تراکنشها مربوط میشود،
یک هش اسکریپت با طول کوتاهتر به فرستنده تراکنش اجازه میدهد بدون نیاز به ارسال وجوه خود به آدرسهای P2SH.
مجبور به پرداخت هزینه های کمیسیون بالا همانطور که در مورد استفاده از اسکریپت های کامل اتفاق می افتد.
آدرسهای فرمت P2SH از هر دو آدرس پشتیبانی میکنند.
بنابراین کاربران می توانند به راحتی وجوه خود را ارسال کرده و در هر دو کیف پول معامله کنند.
معایب پیاده سازی P2SH
حقیقت این است که P2SH دارای معایب یا محدودیت های بسیار کمی است.
از آنجایی که P2SH پس از توسعه اسکریپت های اصلی بیت کوین پیاده سازی شد،
بنابراین توسعه دهندگان این فرصت را داشتند که محدودیت هایی را که در آن زمان در شبکه ارائه شده بود اصلاح کنند.
با این حال،
محدودیت های P2SH عبارتند از:
اندازه داده ها
فضای بیشتری را در بلاک چین اشغال می کند.
این می تواند منجر به ازدحام شود و بر ظرفیت عملیاتی شبکه تأثیر بگذارد.
این به این دلیل است که در طول مسدود شدن بیت کوین در P2SH،بیست و پنج بایت بیشتر به اسکریپت اصلی اضافه میشود
و یک اسکریپت ۲ از ۳ دارای امضای چندگانه باقی میماند که از P2SH با ۲۷۸ بایت استفاده میکند.
در مقایسه با ۲۵۳ بایتی که همان ۲ از ۳ اسکریپت چند امضایی با استفاده از P2MS خواهد داشت.
